31 januari 1938: Prinses Juliana bevalt van een dochter, die Beatrix Wilhelmina Armgard genoemd wordt.
Schokkeland, 7 februari 1938
Ie mutten weten lezers, dat wi'j elke weke naor en van het eiland Schokkeland
wurren ebracht umme het riet dat daor gruujt of te snieden. Wi'j wurren ehaald
deur de botter van meneer Reumer uut Kampen.
Op de dag van de geboorte kwammen de Kamper rietsnieders in Gellemuden mit de
busse van Breman en derekt wenschten wi'j mekare al geluk mit et groote feit. 't
Was al dikke feest in Gellemuden en wi'j nammen eerst een Oranje-bittertien op
de goeje of loop. Dat de jeugd ok niet achter bleef, ku'j begriepen, want alles
was op straote umme ons naor de schute te geleiden, onder 't zingen van Wien
Neêrlands bloed. Toen werden de trossen lus egooid, de zeilen geheschen umme
naor Schokkelaand te vertrekken. Bi'j ankomst, nao een ontstumige reize, want 't
was bar weer, ging de klokke op 't eiland ludden ter eere van de bliede
gebeurtenisse. Ja warkeluk, de klokke ludden. Ie mutten weten, dat er op
Schokkeland nog een karkien stut mit een torentien uut vrogger dagen, toen
Schokkeland nog deur veule gezinnen bewoond was. Et uurwark stut stille, mar de
klokke wil nog best ludden a'j an et touw trekken. Dat gebeuren ok op die
gedenkwaardige dag en deur dat ludden van de klokke kwammen de gemoederen weer
daonig in beweging, do Oranje-bitter kon ok nog nao warken, dat weet ik niet zoo
precies meer. Arm in arm mossen wi'j ies effen dansen en zingen van honderd jaor
nao dezen, waoran ok de kantonnier en zien vrouwe, echte Oranjeklanten, harteluk
meededen. En miteene kregen wi'j de uutnoodeging umme 's aovonds bi'j um thuus
de feestvreugde te hervatten ter eere van de geboorte onzer Prinses. Toen dan ok
de werkzaamheden veur die dag of waren, trukken wi'j te samen naor de
feestvreugde. De kantonnier had de boel veur mekare. De Neterlandsche vlagge um
de spiegel en mit groote dudeluke letters et groote feit op de spiegel vesmeld.
Ik kan oe vertellen dat et een gezellige avond is ewurren. De opzichter van de
Zuderzeewarken, die daor in de kost is, kon de boel ok best vermaken en mét
mekare hebben wi'j`feest evierd, ok al waren wi'j varre weg ván de bewoonde
wereld.
Nao de koffie kregen wi'j van die lekkere advocaat, die moeder de vrouw zelf
edreid ad. Vaderlandsche liederen en veurdrachten wisselden mekare of..Stoelen
werden an de kante ezet en wi'j deden samen een rondje umme de taofel, dat het
een lust was te zien. Et was al slim late ewurren, toen et op de kooi anging,
mar mit slutingstied hoefden wi’j op Schokkelaand gien rekening te hollen,want
pelisie hebben wi’j niet ezien en de burgemeester die daor niet is, hef ons de
eele aovond permissie egeven. Zoo ku'j zien, dat al bi’j op een ofgelegen
eiland, et Oranjeharte ok daor zien vreugde kan uutspreken met het geluk van de
komst van het kleine prinsessien
D.Landsman
Bron: Nieuwsblad voor Zwartsluis en omgeving. Gepubliceerd in De Vriendenkring, herfst 1989